در طول نیم قرن گذشته، اتفاق جالبی در مورد هزینه های لباس رخ داده است. در حالیکه دیگر کالاهای مصرفی در طول زمان به قیمتشان افزوده شده است، اما لباس ارزان تر گردیده است. براساس اخبار منتشر شده از سوی KQED، یک خانواده آمریکایی در سال ۱۹۶۰ به طور متوسط بیش از ۱۰% از درآمدشان را صرف خرید لباس و کفش می کردند. این رقم در سال ۲۰۱۳ به کمتر از ۵/۳% رسیده است.

The fashion industry has a disastrous impact on the environment. In fact, it is the second largest polluter in the world, just after the oil industry. And the environmental damage is increasing as the industry grows.

در دوره های پیشین قبل از اینکه دنیا نگران تغییرات آب و هوا، عدالت اجتماعی، محیط زیست، و غیره باشد، مد پایدار مبتنی براساس ارزش بالای پشم خالص، پنبه خالص و ابریشم خالص بود.

Standard Textile شرکتی که در صنعت مراقبت‌های بهداشتی فعالیت می‌کند، Surgitex که به اصطلاح راه حل های نساجی در جراحی گفته می شود را معرفی و در سال ۲۰۱۹ در کنفرانس بین المللی نساجی و اکسپو شرکت کرده است. Surgitext، پروژه ای جامع است که به بیمارستان ها و سایر مراکز بهداشتی کمک می کند تا از لوازم پزشکی با قابلیت استفاده مجدد حداکثر بهره را ببرند.

خیلی غیر قابل تصور نیست که بگوییم برای تولید یک دست تیشرت و شلوار جین نزدیک به ۲۰ هزار لیتر آب و برای تولید یک جفت کفش چرم تقریباً ۸ هزار لیتر آب نیاز است!

با استناد به برخی منابع، صنعت مد و پوشاک دومین صنعت آلوده کننده محیط زیست است. بیش از ۸۰۰۰ ماده شیمیایی مضر در این صنعت کاربرد دارند که مقصد نهایی تمام آن‌ها جایی نیست جز خاک و آب‌های زیر زمینی و آب‌های‌ جاری. همچنین حدود ۱۰ درصد از گازهای گلخانه‌ای در دنیا توسط صنعت پوشاک تولید می‌شود. تمام این‌ها، برندهای جهانی پوشاک در دنیا را مجبور کرده است که اهداف «مد پایدار» را هر چند به صورت نمادین، دنبال کنند. تولید کفش از زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها و جعبه‌های پوشاکی که با کاشت آن‌ها گیاه سبز می‌شود حکایت از این موضوع دارد.